Запавет прабачэння
Як дараваць камусьці ў кантэксце паўсядзённага жыцця? Гэта не так проста. У некаторых культурах ёсць сапраўдныя абрады прабачэння. Напрыклад, масаі ў Танзаніі праводзяць так званы Osotua, што азначае нешта накшталт «запавету». У сваёй захапляльна напісанай кнізе «Хрысціянства зноўку адкрылася» Вінцэнт Донаван распавядае, як працуе Osotua. Калі злачынства здзяйсняецца ў супольнасці сярод сем'яў, гэта можа мець разбуральныя наступствы для адзінства качавых племен у цэлым. Суіснаванне ў небяспецы.
Таму вельмі важна, каб абодва бакі, якія ўдзельнічалі ў спрэчцы, сабраліся ў акт прабачэння. Суполка рыхтуе ежу, у якую ўдзельнічаюць сем'і. І зацікаўлены чалавек, і сам грэшнік павінны прыняць і з'есці прыгатаваную ежу. Прыём ежы называюць "свяшчэннай ежай". Асноўная ідэя заключаецца ў тым, што прабачэнне звязана з ужываннем ежы і пачынаецца новая Osotua. Дзіўна проста і проста!
Ці дзяліліся вы святой ежай з кімсьці, хто вам не падабаецца або супраць каго зграшылі? Як наконт Апошняй Вячэры? Ці можна заключыць новы запавет прабачэння паміж вамі і тым, супраць каго вы зграшылі або хто зграшыў супраць вас, калі вы разам цэлебруеце сакрамэнт? «Таму, калі вы прыносіце свой дар на алтар, і вам прыйшло ў галаву, што ваш брат мае нешта супраць вас, пакінь свой дар там перад алтаром і ідзі спачатку і памірыся з братам тваім, а потым прыйдзі і ахвяруй падарунак» (Мацвей 5,23-24)
Як наконт сустрэчы, каб падзяліцца "свяшчэннай ежай" разам? Ці вы пераносіце аднолькавую крыўду ад адной вячэры да другой? Данован каментуе звычай Масая: "Абмен святой ежай сведчыць пра дараванне нанова". Якое дабраславеньне, калі мы можам актыўна падтрымліваць заклік у прыведзенай вышэй цытаце нашага Госпада і Збаўцы.
Джэймс Хендэрсан