абраны Богам

Той, хто калі-небудзь быў абраны ў каманду, якая ўдзельнічала ў гульні, ці што-небудзь, што закранае іншых кандыдатаў, ведае, што ён абраны. Гэта дае вам адчуванне, што вы любіце і пераважней. З іншага боку, большасць з нас таксама ведаюць адваротнае, каб не быць абраны, вы адчуваеце, што яны ігнаруюцца і адпрэчваюць.

Бог, які стварыў нас такімі, якія мы ёсць, і які разумее гэтыя пачуцці, падкрэслівае, што выбар Ізраіля сваім народам быў старанна абдуманым і не выпадковым. Ён сказаў ім: «Бо вы — народ святы ў Госпада, Бога вашага, і выбраў вас Гасподзь у народ Свой сярод усіх народаў, якія на твары зямлі» (Другі закон 5 Кар.4,2). Іншыя вершы ў Старым Запавеце таксама паказваюць, што Бог выбраў: горад, святароў, суддзяў і каралёў.

Каласянаў 3,12  заяўляем, што і мы, як і Ізраіль, былі абраныя: «Ведаем, браты, умілаваныя Богам, для вашага абрання (да свайго народа)» (1. Фесаланікійцаў 1,4). Гэта азначае, што ніхто з нас не быў выпадковасцю. Мы ўсе тут дзякуючы Божаму плану. Усё, што ён робіць, робіць з мэтаю, любоўю і мудрасцю.

У сваім апошнім артыкуле пра нашу ідэнтычнасць у Хрысце я паставіў слова «выбраць» ля падножжа крыжа. Гэта тое, што, на мой погляд, з'яўляецца сутнасцю таго, кім мы з'яўляемся ў Хрысце, а таксама мае вырашальнае значэнне для духоўнага здароўя. Калі мы будзем хадзіць, мяркуючы, што мы тут па нейкай прыхамаці Божай або кіданню кубіка, наша вера (давер) будзе слабай, а наша развіццё як сталых хрысціян пацерпіць.

Кожны з нас павінен ведаць і верыць, што Бог абраў нас і паклікаў па імені. Ён пагладзіў вас і мяне па плячы і сказаў: «Я выбіраю цябе, ідзі за мной!» Мы можам мець упэўненасць, ведаючы, што Бог абраў нас, любіць нас і мае план для кожнага з нас.

Што мы павінны рабіць з гэтай інфармацыяй, акрамя як адчуваць сябе цёпла і падсмажыць? Гэта аснова нашага хрысціянскага жыцця. Бог хоча, каб мы ведалі, што мы належым Яму, мы любімыя, жаданыя, і наш Айцец клапоціцца пра нас. Але гэта не таму, што мы нешта рабілі. Як ён сказаў ізраільцянам у пятай кнізе Майсея 7,7 сказаў: «Не таму, што ты быў большы за ўсе народы, Гасподзь жадаў цябе і выбраў цябе; бо ты найменшы з усіх народаў.” Паколькі Бог любіць нас, мы можам сказаць разам з Давідам: “Чаму ты смуткуеш, душа мая, і так трывожышся ўва мне? чакай Бога; бо я зноў буду дзякаваць Яму, што Ён збаўленне маё і Бог мой» (Псалом 42,5)!

Таму што мы абраныя, мы можам спадзявацца на яго, хваліць і давяраць яму. Затым мы можам звярнуцца да іншых і выпраменьваць радасць, якую мы маем у Богу.

Тэмми Ткач